خودشیفتگی یا Narcissism به معنای محبت شدید به خود و تمایل به خودنمایی بیش از حد است.
افراد خودشیفته ممکن است از دیگران انتظار داشته باشند که به طور ناپدیدی به آنها احترام و توجه بیشتری بپردازند و به طور کلی به دیگران کم توجه باشند.این موضوع می تواند در میانه روابط مشکلاتی ایجاد کند و باعث عدم تعادل در تعاملات اجتماعی شود.

ویژگی افراد خودشیفته چیست؟
۱/خودنمایی بیش از حد: افراد خودشیفته به طور معمول از توجه بیش از حد به افعال و ویژگی های خود برخوردارند.

۲/نیاز به تایید دائمی:آنها به شدت به تایید و تحسین دیگران نیاز دارند و انتظار دارند که همیشه در مرکز توجه باشند.

۳/کمبود توجه به نیازهای دیگران: افراد خودشیفته ممکن است به طور کلی از نیازها و احساسات دیگران غافل شوند.

۴/استفاده از دیگران: در برخی موارد، این افراد ممکن است از دیگران به عنوان وسیله هایی برای تامین نیازهای خود استفاده کنند.

۵/حس بالایی از اهمیت فردی: آنها ممکن است به ندرت به نقد یا انتقاد مثبت پاسخ دهند و از حملات به اعتراض شدیدتری نشان دهند.

آیا خود شیفتگی درمان دارد؟

درمان خودشیفتگی ممکن است شامل مراجعه به متخصصین روانشناسی یا مشاوره فردی باشد.
رویکردهای موثر عبارتند از:
۱/تحلیل روانشناختی:با کمک یک روانشناس،افراد می توانند به بررسی ریشه های خودشیفتگی در زندگی خود بپردازند.

۲/مشاوره رفتاری:این رویکرد به تغییر الگوهای رفتاری مضر می پردازد و به فرد کمک میکند تا روابط خود را بهبود بخشد .

۳/گروه های حمایتی:شرکت در گروه های حمایتی میتواند افراد را با دیگرانی که ممکن است با چالش های مشابه مواجه شوند،ارتباط برقرار کند.

۴/تمرینات تقویت اعتماد به نفس: فعالیت هایی که به تقویت اعتماد به نفس کمک کنند،میتوانند به کاهش خودشیفتگی کمک کنند.